Antoni Okolski (1838-1897). Po ukończeniu gimnazjum w Płocku, w 1857 r. podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Moskiewskim. Po ukończeniu studiów w 1861 r. został aplikantem przy Trybunale Cywilnym w Warszawie. W 1862 r. wyjechał na studia do Paryża, następnie studiował także w Berlinie, Lipsku, Heidelbergu, Jenie, gdzie uzyskał tytuł doktora praw. Po powrocie do kraju praktykował początkowo w Trybunale Cywilnym, a następnie w Sądzie Policji Poprawczej powiatu warszawskiego. Po uzyskaniu nominacji na profesora zwyczajnego wykładał na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim prawo policyjne ogólne i krajowe. Jedną z wybitnych prac A. Okolskiego była "Forma kontradyktoryjna w ustawie postępowania cywilnego", w której wskazywał na wyższość francuskiej procedury cywilnej nad rosyjską. Obok pracy naukowej A. Okolski praktykował jako adwokat przy Sądzie Apelacyjnym Królestwa Polskiego, od 1872 r. był obrońcą przy Departamentach Senatu Rządzącego. Specjalizował się m.in. w sprawach cywilnych. Był współzałożycielem "Przeglądu Sądowego" - czasopisma prawniczego i wchodził w skład zespołu redakcyjnego. Z palestry wycofał się w 1886 r., kiedy to decyzją ministra zakazano profesorom wykonywania praktyki adwokatów przysięgłych. W latach 1880-1884 A. Okolski ogłosił swoje główne dzieło naukowe "Wykład prawa administracyjnego obowiązującego w Królestwie Polskim", w którym nawiązywał do najnowszych teorii administracyjnych. Był autorem w sumie 55 prac naukowych. Zainteresowaniem naukowym objął również problematykę samorządu, który był według Okolskiego niezbędnym warunkiem postępu cywilizacyjnego.