Bolesław Bielawski (1882-1966) adwokat, senator I kadencji w latach 1922-1927, członek Trybunału Stanu. Studiował prawo na Uniwersytecie Kijowskim w latach 1900-1905. Po studiach aplikował u adwokata Aleksandra Daszkiewicza i pracował jako pomocnik radcy prawnego Kijowskiego Prywatnego Banku Komercyjnego. Od 1911 r. adwokat, specjalizował się w sprawach z zakresu prawa cywilnego. W latach 1917-1919 członek kijowskiej Rady Adwokackiej. Od 1919 r. praktykował w Warszawie. Jego klientami byli m.in. Maurycy Zamoyski, a także rodzina Radziwiłłów w procesach o ordynacje nieświeską i ołycką. Zasiadał w Senacie pierwszej kadencji jako członek klubu Związku Ludowo-Narodowego. W latach 1930?1931 był prezesem Naczelnej Rady Adwokackiej. Przewodniczył także Zarządowi Głównemu Związku Adwokatów Polskich. Od 1941 r. do końca II wojny światowej był prezesem Tajnej Naczelnej Rady Adwokackiej, funkcjonującej w podziemiu. Był także kandydatem narodowców na następcę Prezydenta RP Władysława Raczkiewicza, ale odmówił opuszczenia kraju.