Franciszek Barss (1760-1812). Adwokat, polityk, działacz społeczny. Syn mieszczanina - sekretarza królewskiego Pawła Barszcza. Studiował język francuski, literaturę i prawo. Wykonywał zawód adwokata. Wspólnie z innymi prawnikami zabiegał o prawa polityczne dla miast i zrównanie mieszczan ze szlachtą. Po uchwaleniu Konstytucji 3 Maja należał do Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej, skupiającego zwolenników reform. W czasie Targowicy w obawie przed represjami w lecie 1792 r. udał się na emigrację do Lipska, potem do Wiednia. W połowie 1793 r. wrócił do kraju. Z polecenia T. Kościuszki udał się do Paryża z misją dyplomatyczną, aby uzyskać pomoc Francji w walce o niepodległość Polski. W 1796 r. powołał z J. Wybickim tzw. Agencję, która miała zabiegać o przygotowanie kadr dla armii polskiej. Prowadził sprawy przed sądem asesorskim i referendarskim oraz sądem marszałkowskim.W czasie obrad Sejmu Czteroletniego uczestniczył w redagowaniu memoriału w sprawie miast oraz zbiorów materiałów normatywnych dotyczących sytuacji prawnej miast i mieszczan. W 1790 r. został nobilitowany, rok później wybrany deputatem miasta Starej Warszawy. Wraz z H. Kołłątajem opracowywał projekt nowej organizacji sądownictwa. Działał w Towarzystwie Przyjaciół Konstytucji 3-go Maja. W 1792 r. wyjechał do Wiednia. W 1794 r. przebywał w Paryżu z misją uzyskania pomocy dla przygotowywanego powstania. W czasie powstania 1794 r. został uznany za przedstawiciela Polski we Francji. Po upadku powstania kościuszkowskiego opiekował się polskimi emigrantami. W czasie rządów Napoleona we Francji Barss uzyskał stanowisko pierwszego sekretarza ministerstwa wojny Republiki Włoskiej. Zginął podczas wyprawy moskiewskiej w 1812 r. Warszawa uczciła jego pamięć nazywając wschodnią pierzeję placu Rynku Starego Miasta - "stroną Franciszka Barssa".