Szymon Rundstein (1876-1942). Adwokat, cywilista, negocjator traktatów międzynarodowych, uczestnik prac legislacyjnych w Lidze Narodów i Akademii Prawa Międzynarodowego, sędzia Stałego Trybunału Arbitrażowego w Hadze, uczony.
Był pochodzenia żydowskiego. Od 1894 r. studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim, następnie wyjechał do Heidelbergu, gdzie studiował teorię prawa oraz zagadnienia międzynarodowego prawa prywatnego.
Na podstawie pracy "Kodyfikacja prawa międzynarodowego prywatnego w Niemczech. Studium dogmatyczne" (ogłoszonej w 1900 r.) otrzymał tytuł doktora praw Uniwersytetu w Heidelbergu. Jeszcze w 1990 r. przyjął propozycję podjęcia pracy na Uniwersytecie w Berlinie. W końcu 1906 r. wrócił do Warszawy. Tu został nominowany na adwokata przysięgłego, otworzył kancelarię adwokacką specjalizującą się w prawie cywilnym i handlowym oraz prawie międzynarodowym prywatnym.
Oprócz praktyki zajmował się też nauką prawa. Publikował prace z dziedziny prawa pracy. W 1913 r. współtworzył czasopismo naukowo- prawnicze "Themis Polska". Był też człowiekiem licznych towarzystw, w tym Towarzystwa Prawniczego w Warszawie- przez wiele lat był jego wiceprezesem. W czasie I wojny światowej zainteresował się prawem narodów. W 1917 r. podjął pracę w Tymczasowej Radzie Stanu, a następnie w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Wchodził w skład Komisji Kodyfikacyjnej RP.
Wielokrotnie był powoływany na konsultacje w czasie rokowań pokojowych i do obrony polskich interesów. Uczestniczył też w konferencjach organizowanych przez Ligę Narodów, poświęconych kodyfikacji prawa międzynarodowego. Po I wojnie światowej w pracy naukowej zainteresował się problemami obywatelstwa.
W 1924 r. opublikował jedną z najważniejszych swych prac "Zasady teorii prawa", analizował w niej normatywistyczną wizję Polski. W 1928 r. został zaproszony do Hagi na wykłady w Akademii Prawa Międzynarodowego. Zginął w Treblince